En hij zee: iemand had twêê zeuns. De jongste ván die twêê zee tege z’n vaoder: Pao ! Gee-me ‘t dîl waer ik recht op heb. En ‘n paor daege laeter pakte die z’n spulle bij mekaor en ging naer ‘n ver lánd. Waer die al z’n sinte verdee an verkeerde dinge. Toe alles op was kwam daer ‘n grôôte hongersnôôd en begon die honger te krijge. Hij prebeerde overal werruk te krijge en vond werrek bij ‘n varrekusboer om varrekus te waai-je. Hij wou wel van ‘t varrekusvoer ete, zõn honger had’tie mar hij kreeg ‘t nie. Toe doch tie bij z’n aaige: ‘Hoeveul daggelders van me vaoder hebbe brôôd zat en ik borst van de honger. Ik laet de boel de boel en ‘k chaot nae me vaoder en ‘k zeg tege ‘m: Pao,‘k heb verkeerd gedaen tege God en tege jou! Ik bin ‘t nie meer waerd je zeun te hiette, maok maor ‘n daggelder van me’.
Hij nam de bêên op en ging trug naer z’n vaoder. En toe die nog ‘n int weg was zag z’n vaoder ‘m ankomme en de traone spronge ‘m in z’n ôôge. Hij liep naer ‘m toe, pakte ‘m vast en zoende ‘m. En de zeun zee tege ‘m : ‘Pao, ‘k het verkeerd gedaen tege jou en tege god’ Ik bin ‘t nie meer waerd je zeun te hiette. Maor de vaoder zee tege z’n knechs: bring drek ‘n zundagse pak en laet ‘t ‘m antrekke, geef ‘m ‘n ring an z’n vinger en schoene an z’n voete. Haolt ‘t gemeste kalluf en lae’me fêêst viere want ‘k doch da me zeun dôôd was maor hij is nog levend, ‘k doch dat ‘k ‘m kwijt was en ‘k het ‘m weer gevonde’. En ze begonne fêêst te viere. En z’n ouwste zeun was int lánd en toe die bijna thuis was hoorde die meziek en gedááñs. En hij riep êên ván de knechs en vroeg ‘m: ‘Wat is t’r te doen’ ? En die zee tege ‘m: je broertie is trug gekomme en je vaoder het ‘t gemeste kalluf laete slachte omdat’tie ‘m gezond en wel trug het. Hij wier bôôs en wou niet nae binnene. Toe kwam z’n vaoder nae buitene en prebeerde ‘m te overreeje. Mar hij zee tege z’n vaoder: ‘Mo’je hore: zôôveul jaere hé ’k al voor ie gewerrekt, ik bin altijd eerluk tege je geweest en nôôt kreeg ik iets ekstra’s va’ je. Maor nou da die zeun va je d’r weer is die alles de deur chejaogt het met hoere, voor hum hebbie ‘t gemeste kalluf laete slachte. Toe zee de vaoder tege ‘m: ‘Kijnd, je bin altijd bij mijn en alles wat ‘k hep is ok van jou’. We motte blij weze en fêêst viere, want ‘k doch da’je broer d’r nie meer was en hij is levend trug gekomme, we dogge dattie kwijt was en hij is er weer.
Vertaling: Lena de Jong met hulp van Stephan de Vos
